Agnieszka Tatar
Anna Jantar... Hm... Zawsze brakuje mi słów, by powiedzieć, kim Ona dla mnie jest. A zaczęło się tak... W 2011 roku usłyszałam w radiu piosenkę pt. "Żeby szczęśliwym być". Coś mnie w niej bardzo zaciekawiło, to chyba był ten głos. Po prostu zaczęłam jej słuchać. Byłam pewna, że skądś znałam ten głos i nie myliłam się. Oczywiście, że znałam. Nazwisko Anny Jantar już coś mi mówiło, a więc musiałam już wcześniej mieć do czynienia z tą Artystką. Wyszukałam w internecie utwór: "Żeby szczęśliwym być" i słuchałam go bez przerwy. Później... zapomniałam o tej piosence, ale powróciłam do niej w styczniu 2012 roku. To niesamowite, ale znowu w radiu usłyszałam ten utwór. Wszystko do mnie powróciło, wiedziałam że coś się za tym kryje i obiecałam sobie, że tym razem nie dam Ani tak szybko odejść z mojego życia. Zaczęłam się interesować Anną. Poznawałam coraz to nowe utwory, czytałam jej biografię. Z dnia na dzień ta Osoba stawała mi się coraz bliższa i bliższa. Aż w końcu uświadomiłam sobie, że mam nową idolkę. Od samego początku miałam poczucie, że Ania zostanie ze mną na zawsze. Wcześniej nie zdarzało mi się być czyjąś fanką dłużej niż przez miesiąc. Wiedziałam, że w przypadku Ani będzie inaczej. Nie myliłam się.
Minęło już ponad trzy lata od Jej poznania, ale mam wrażenie, że Ania jest ze mną dłużej. Chyba wszyscy, którzy kochają Annę mają takie samo wrażenie. Bywają dni, że ogromnie mi Jej brakuje, tęsknię i czuję pustkę w sercu. Szczególnie dzień 14 marca najtrudniej mi przeżyć. Moim największym marzeniem jest pojechać do Warszawy i odwiedzić Ją na Cmentarzu Wawrzyszewskim.
Dzięki Annie mam siłę, walczę z codziennością i mam podporę. Chciałabym podziękować Ani nie tylko za wspaniałą muzykę, również za Jej godną podziwu osobowość.
Aniu, dziękuję Ci bardzo. We mnie żyjesz nadal i to się nie zmieni.
Anna Jantar - któż nie zna tego jakże pięknego nazwiska? Ja miałam okazję je poznać w 2013 roku, kiedy to moja przyjaciółka Joanna powiedziała mi, że dostała w prezencie płytę z piosenkami Anny. Gdy mi o tym powiedziała, poprosiłam ją o więcej informacji na temat tej piosenkarki. Joanna opowiedziała mi w skrócie historię życia Anny, nawet podesłała mi kilka piosenek z płyty, którą dostała. Natychmiast zaczęłam odsłuchiwać jedna po drugiej i stało się... Zakochałam się w tych cudownych piosenkach na zawsze. Odtąd wiedziałam już, że towarzyszyć mi będą przez całe moje życie. Od czasu, kiedy poznałam już pewną część repertuaru Anny, zaczęłam poszukiwać informacji na temat Jej życia. Pierwszym materiałem, który zgromadziłam w swoim domowych archiwum była książka ks. Witko pt. "Anna Jantar", później były książki Marioli Pryzwan oraz Marcina Wilka. Posiadam również kilka pocztówek dźwiękowych, widokówek, gazet oraz płyt winylowych z piosenkami Anny i nie tylko. Zakupiłam sobie nawet perfumy, które lubiła Anna - "Charlie" marki Revlon. Chciałam choć na chwilę poczuć klimat tamtych lat. Książka ks. Andrzeja Witko wydała mi się książką-rzeką, ponieważ zawarte są w niej wszystkie bardzo ważne wywiady z Anną, które są dostępne w archiwach mediów. To nie lada gratka dla wielbicieli Anny. Gdy zaczynałam czytać tę książkę, natychmiast moja wyobraźnia popędzała mnie w lata 70-te. Nadmienić muszę jeszcze, że niestety nie dane mi było żyć w tamtych czasach. Urodziłam się trzynaście lat po śmierci Anny. Moim zdaniem dzisiejsze piosenki nie mają dobrego i łatwego do zapamiętania tekstu. Utwory z dawnych lat miały sens, budziły w człowieku takie uczucia, jak szczęście i radość. Uważam, że aby piosenka mogła stać się hitem powinna mieć skromny tekst, bez wulagrnych treści. W tekstach piosenek Anny Jantar tkwi olbrzymi potencjał, gdy słucham tych utworów przenoszę się na chwilę do tamtych lat - "zalatanych lat siedemdziesiątych" i czuję się tak, jakbym tam naprawdę była.
Annę Jantar "poznałem" w marcu 2013 roku. W radiu leciała piosenka "Najtrudniejszy pierwszy krok", wpadła mi w ucho, więc zapytałem mamę, kto ją śpiewa. Odpowiedziała, że piosenkarka ta już nie żyje i jest to Anna Jantar. Chciałem się dowiedzieć coś więcej o tej Artystce. Zasiadłem do internetu i wpisałem hasło "Anna Jantar". Jak się okazało, znałem już wcześniej kilka piosenek Bursztynowej Dziewczyny, a były nimi: "Nic nie może wiecznie trwać", "Moje jedyne marzenie", "Jambalaya", czy "Tyle słońca w całym mieście". Znałem te utwory najczęściej z radia. Zachwycił mnie jej piękny głos, uroda. Wiedziałem, że to będzie moja idolka, że drugiej takiej nie znajdę. Zacząłem potem poznawać mniej znane piosenki Anny Jantar, takie jak: "Żeby szczęśliwym być", "Za wszystkie noce", "Biały wiersz od ciebie", "Jak w taki dzień deszczowy", "Gdzie nie spojrzę - ty", "Co ja w tobie widziałam", czy "Kto wymyślił naszą miłość". Szczerze powiem, zakochałem się w Annie Jantar. Od tamtego czasu stała mi się bardzo bliską osobą, przez kilka miesięcy była piosenkarką, której słuchałem tylko i wyłącznie. Na gwiazdkę 2013 roku dostałe płytę "The best - Dyskotekowy bal", książkę "Anna Jantar" Andrzeja Witko i box "Wielka Dama". Byłem bardzo zadowolony z gwiazdkowych prezentów i od tamtej pory zacząłem gromadzić materiały z Anną Jantar. Kiedy na moje 12. urodziny rodzice kupili mi nowy adapter AKAI i płytę winylową "Anna Jantar" zacząłem się pasjonować płytami winylowymi. Przekonałem się, że na czarnym krążku piosenki Anny brzmią o wiele lepiej niż na płytach CD. Obecnie moja kolekcja liczy już około 50 winyli.
