Chciałabym zaśpiewać piosenkę, która zyskała sobie tytuł Przeboju Roku 1979, u nas w Polsce oczywiście. Tytuł tej piosenki: "Nic nie może wiecznie trwać" - tymi słowami Anna Jantar zapowiadała ten wielki przebój podczas swojego ostatniego koncertu w USA, w klubie Zodiak w stanie Nowy Jork w Clifton przy Highland Avenue 94. Rezerwacji biletów na ten koncert można było dokonać pod numerem telefonu (201) 779-1670. Bilety sprzedawały się w oka mgnieniu. W jednym ze swoich listów do Matki pisała, że ma bardzo dobrą reklamę i na koncerty przychodziły tłumy ludzi.
Publiczność domagała się przebojów. W trakcie tego właśnie koncertu Anna Jantar zaśpiewała także: "Rosyjskie pierniki". Mam takie jedno krótkie pytanie, czy "Pierniki rosyjskie" ewentualnie lubicie? - zapytała. Głos z sali odpowiedział: polskie, polskie... - Mogą być? To są polskie, ale tak nazywają się umownie! - odpowiedziała. Oczywiście w czasach żelaznej kurtyny, wszystko co miało w nazwie słowo "rosyjskie" nie było dobrze kojarzone, zwłaszcza w USA. Mimo to, Anna bez najmniejszych oporów śpiewała niosąc radość i optymizm, na przekór wszystkim układom i systemom politycznym. Kochała muzykę i piosenkę. Pragnęła przede wszystkim śpiewać dla ludzi. To było jej przesłanie.
"Śpiewam przede wszystkim utwory w stylu nowoczesnego popu, utwory melodyjne, szlagierowe, czyli tzw. przeboje. One najbardziej trafiają do odbiorcy; podobają się młodzieży i osobom starszym. Muszę się z tym liczyć, bo przecież śpiewam dla ludzi. Nie oznacza to jednak, że unikam piosenek ambitniejszych, w których mogę wykazać się swoimi możliwościami interpretacyjnymi. Najlepiej czuje się w piosenkach utrzymanych w stylu, który określam "bacharachowskim". Nagrałam trzy kompozycje, których aranż i melodyka przypominają klimat utworów Burta Bacharacha".
Można Annie zarzucać, że postawiła przede wszystkim na muzykę "pop", ale czy nie sztuką, wręcz fenomenem jest zapisanie się tak mocno w pamięć słuchaczy na długie lata - właśnie śpiewając "pop". Mimo zmian w stylach muzycznych, przejściowej mody, Anna Jantar wciąż jest i Jej twórczość inspiruje młode pokolenia. Odeszła, ale nie zamilkła.
Mija dzisiaj 38 rocznica śmierci burszytynowej dziewczyny. Kolejny raz sięgniemy do archiwum piosenki, aby przypomnieć sobie Jej głos... Głos, który niósł przecież tyle optymizmu i radości.
Kanał Kino Muzyka Polska zaprasza dziś o godz. 21.00 na program wspomnieniowy pt. "Godzina z Anną Jantar". Po krótkiej nieobecności na oficjalną stronę Anny wracają multimedia. Sukcesywnie będziemy przywracać wszystkie te perełki polskiej muzyki rozrywkowej, do których tak chętnie wracamy. Na przekór słowom piosenki pt. Nic nie może wiecznie trwać ...
W 1977 roku znany artysta fotografik i dziennikarz tygodnika "Auto Świat" - Lesław Sagan przygotował sesję fotograficzną z Anną Jantar w Lasku Bielańskim w Warszawie. Powstały wówczas jedne z piękniejszych zdjęć piosenkarki, które wielokrotnie wykorzystywano w prasie oraz w różnych prospektach. Lesław Sagan wspominał po latach: "Ankę łatwo się fotografowało. Była wdzięcznym obiektem. Zawsze wolałem zdjęcia w ruchu, w plenerze, zwłaszcza jesiennym. Wydawały się naturalniejsze od studyjnych. Moim ulubionym miejscem był Lasek Bielański. To tam powstała znana sesja wśród brzóz". Zdjęcia z tej niezapomnianej sesji oraz kilka innych ujęć autorstwa L. Sagana są od dziś do obejrzenia w FOTOGRAFIACH.
Na antenie kanału muzycznego Kino Polska Muzyka, Anna Jantar bije wszelkie rekordy popularności. Właściwie w każdym plebiscycie organizowanym przez tę stację, czy to na polski przebój wszech czasów, czy w konkursie na Królową Polskiej Muzyki zajmuje zawsze czołowe pozycje. Polecamy tę stację i zapraszamy do wspomnień na łamach Kino Polska Muzyka w rozpoczętym właśnie Nowym Roku!
*) Wspomnienie Lesława Sagana pochodzi z opracowania: "Anna Jantar we wspomnieniach" przygotowanego przez Mariolę Pryzwan.
Pamięć o drugim, bliskim człowieku bardzo często towarzyszy nam przez całe nasze życie. Wracamy we wspomnieniach do chwil, kiedy byliśmy razem. Często wydaje się, że było to tak niedawno. Jak w oglądanym ponownie filmie pojawiają się ludzie, którzy wzbogacili nasze życie, a później ich zabrakło: rodzina, przyjaciele, ale także osoby znane nam tylko z radia i telewizji, artyści których pokochaliśmy za ich nieprzeciętną sztukę i wielki talent.
W pierwszy dzień listopada w wielu domach zabrzmi głos Anny Jantar. Muzyka i słowa które znamy od wielu przecież lat, ponownie przywołają obrazy i chwile, kiedy było nas tutaj więcej...
Nie przypadkowo sięgamy dziś do magazynu muzycznego „Synkopa” z 1988 roku. W numerze znajduje się taki oto fragment listu:
„Bardzo bym się cieszyła - a na pewno nie tylko ja - gdybym na okładce albumu ujrzała portret Pani Ani. W marcu mija (...) rocznica Jej tragicznej śmierci. Bardzo bym pragnęła, by pozostała Ona na długo jeszcze w naszych sercach i w naszej pamięci. To Ona nie raz rozjaśniała nam te pochmurne, ciężkie przecież dni. Uczyła - śpiewając - jak wiele jest radości...”
Autorką tego listu była Pani Krystyna Sierant, współzałożycielka i filar Klubu Muzycznego „Anna - Natalia” z Bydgoszczy, który przez wiele lat skupiał sympatyków Ani i Natalii. Tworzyły się w nim przyjaźnie międzyludzkie, wiele z nich przetrwało do dziś. Krystyna Sierant, pisząc listy do klubowiczów, często zaczynała je od słów: „Witaj mi!” zaczerpniętych z przeboju Anny Jantar z jej pierwszej płyty. W minioną sobotę powiedzieliśmy Jej: „Żegnaj nam!” Odszedł charyzmatyczny i serdeczny człowiek, któremu tak bardzo zależało na kultywowaniu pamięci o Annie Jantar. Wspomnijmy Ją także i dziś...
Anna Jantar bardzo często występowała na Śląsku, w Ośrodku Telewizyjnym w Katowicach powstało sporo programów z jej udziałem. Polskie Radio w Katowicach z kolei zarejestrowało takie jej przeboje, jak: "Za wszystkie noce", czy "Co zrobimy z tą miłością". Również prasa wywodząca się z południa Polski nie zapominała o Annie. Bijący w latach 70-tych rekordy popularności tygodnik "Panorama" kilkakrotnie ozdobił swoją okładkę wizerunkiem artystki. Szefem działu fotograficznego "Panoramy" był wówczas wybitny fotograf, artysta plastyk - Stanisław Gadomski. To właśnie zdjęcia Anny Jantar jego autorstwa były umieszczane na okładce tygodnika. Publikujemy dziś w FOTOGRAFIACH kilka mniej znanych materiałów, w większości z roku 1976 autorstwa wspomnianego Stanisława Gadomskiego. To jedne z piękniejszych portretów Anny Jantar, jakie powstały.
Anna Jantar, kiedy pytana była o swoją urodę, zawsze dawała bardzo zdawkowe i trochę wymijające odpowiedzi. Tak, jakby ten temat zupełnie jej nie obchodził i był mało istotny. "Co zaś dotyczy mojej urody, to zawsze w podobnej sytuacji wprowadzam w obieg hasło: "Nie uroda zdobi człowieka, lecz jego serce". W jednym z ostanich wywiadów stwierdziła: "Pragnę, aby zdobiło mnie przede wszystkim moje serce, które stoi otworem dla wszystkich ludzi". Zawsze była skromna...
W ostatnich tygodniach konieczne były prace konserwacyjne na serwerze, na którym znajduje się strona www.annajantar.pl. Strona była chwilowo niedostępna. Aktualnie nie jest jeszcze gotowy do publikacji dział MULTIMEDIA. Na swoje dawne miejsce wróci w najbliższych tygodniach.
W roku 1977 Zespół Filmowy Kadr ogłosił premierę filmu obyczajowegp pt. "Nie zaznasz spokoju" w reż. Mieczysława Waśkowskiego. Jest to opowieść o subkulturze młodzieżowej, której członkowie, postępując według swojego kodeksu opartego na kulcie siły i przemocy nieuchronnie wchodzą w konflikt z prawem. To dosyć mroczny film pokazujący Polskę lat 70-tych, jej szarość i ponurą komunistyczną rzeczywistość. Główne role w filmie kreowali Krzysztof Janczar oraz Joanna Pacuła. Zaskakuje trochę czołówka filmu, którą jest utwór pt. "Kto powie nam" w wyk. Anny Jantar. Piosenka ta jest utrzymana bowiem w bardzo pogodnym nastroju, który stoi w olbrzymim kontraście do całego filmu, który utrzymany jest w dosyć mrocznych klimatach. Ale może takie było zamierzenie reżysera?
Na trzeciej płycie długogrającej Anny Jantar pt. "Zawsze gdzieś czeka ktoś" wspomniana piosenka jest jedną z najciekawszych i najbardziej przebojowych. Utrzymana w dyskotekowym stylu była również przygotowywana do prezentacji na Międzynarodowych Targach Płyt i Wydawnictw Muzycznych w Cannes - Midem w 1978 roku. Muzykę do "Kto powie nam" skomponował Jarosław Kukulski, natomiast tekst napisali Lech Konopiński i brat Anny Roman Szmeterling (na płycie pod pseudonimem Surmacewicz).
Do utworu powstał teledysk zrealizowany przez Andrzeja Kudelskiego. Annę Jantar widzimy w nietypowej dla siebie roli dżokejki. Do piosenki "Kto powie nam, co to jest miłość " Anna Jantar często wracała na swoich koncertach. Kiedyś skomentowała ten utwór żartująć, że ona sama nie wie jeszcze, co to jest miłość, ale ma nadzieję, że niebawem jej to ktoś wyjaśni!
Teledysk do piosenki pt. Kto powie nam
Matariał wideo wykorzystany w dzisiejszej aktualizacji opracowała Amelia Katarzyna Prusaczyk
Największa w Polsce skocznia narciarska w Zakopanem przechodzi gruntowny remont. Prócz fachowców pracują przy remoncie skoczni znani polscy narciarze m.in. Stanisław Kula.
Trwa IV Krajowy Zjazd Związku Zawodowych Robotników i Pracowników Rolnych. Prasa tak komentuje to wydarzenie: Przodownicy pracy są pionierami dźwigającymi wzwyż naszą gospodarkę rolną i dlatego powinni być otoczeni jak najtroskliwszą opieką.
Członkowie polskiej delegacji chłopskiej, bawiącej na Ukrainie radzieckiej, w dalszym ciągu zapoznają się z organizacją pracy w kołchozach i stacjach maszynowo-traktorowych.
Taśma z nagraną przez Nat King Cole'a w marcu piosenką pt. "Mona Lisa" dociera do Polskiego Radia. Na antenie usłyszeć można więc wielki, międzynarodowy przebój, który przetrwa pokolenia.
Rodzina Wodeckich z Krakowa cieszy się od 6 maja przyjściem na świat chłopca, któremu nadano imię Zbigniew. Kiedyś stanie się jednym z najpopularniejszych muzyków w Polsce. Jego niespodziewane odejście 22 maja 2017 roku przyprawi o wielki smutek ogromne rzesze jego fanów i sympatyków.
W szpitalu w Poznaniu przy ul. Polnej przchodzi na świat Anna Maria. Drugie dziecko Haliny i Józefa Szmeterlingów. Ania jest mocno owłosiona i waży trzy i pół kilo. Jantar jak narazie kojarzy się w Polsce tylko z bursztynem. Po latach do Leksykonu Polskiej Muzyki Rozrywkowej na stałe wpisane zostanie hasło: Anna Jantar, jako pseudonim artystyczny jednej z najwybitniejszych polskich piosenkarek.
Zapraszamy dzisiaj w 67. rocznicę urodzin Anny Jantar do naszej galerii, do przypomnienia sobie sesji fotograficznych z lat 1973 - 1974 autorstwa Adama Bernarda. Zdjęcia te są pamiątką z czasów, kiedy media dopiero zaczynały pisać i mówić o Annie. Ona sama nie mogła się jeszcze wtedy pochwalić wieloma sukcesami, jej kariera piosenkarska dopiero się rozwijała. Z tego okresu pozostały fotografie młodej, pełnej energii i skromności dziewczyny. Anna miała wtedy zaledwie 24 lata i całe życie przed sobą... bardzo krótkie niestety.
TVP Rozrywka prezentuje od kilku tygodni cykl programów pt. "Na festiwalowej scenie..." To wspomnienia występów rodzimych gwiazd estrady na największych imprezach muzycznych w Polsce. W jednym z odcinków przypomniano Annę Jantar.
Lista utworów:
1. "Szła noc" - tą piosenką zespoł Waganci, w którym Anna Szmeterling była solistką, próbował zaistnieć na polskiej estradzie. Na KFPP w Opolu w 1970 roku utwór otrzymał wyróżnienie MON.
2. "Tyle słónca w całym mieście" - wielki przebój na KFPP w Opolu w 1974 roku. Piosenka, która jest najbardziej kojarzona z Anną Jantar, ze słońcem, z radością i optymizmen. Wtedy - na festiwalu nie otrzymała żadnej nagrody.
3. "Za każdy uśmiech" - XVI MFP w Sopocie i rok 1976. Wielki sukces Anny Jantar i otrzymanie Złotej Płyty za debiutancki longplay pt. "Tyle słońca w całym mieście". W 1976 roku Anna należała już do najbardziej lubianych piosenkarek w Polsce. Kariera nabierała tempa!
4. "Niech ziemia tonie w kwiatach" - koncert w katowickim Spodku pt. "W Barbórkowe Święto". Anna Jantar lubiła występować na Śląsku. W Katowicach nagrała wiele swoich przebojów. Piosenka "Niech ziemia tonie w kwiatach" została również nagrana w j. niemieckim i na festiwalu w Dreźnie otrzymała II nagrodę.
5. "Nie wierz mi, nie ufaj mi" - Opole KFPP w 1978 roku i koncert pt. "Mikrofon i Ekran". Anna Jantar śpiewa z towarzyszeniem zespołu Victoria Singers. Jest to jeden z najpiękniejszych utworów Anny i zaśpiewany w szczytowej formie...
6. "Nie żałujcie serca dziewczyny" - Koncert Jubileuszowy FPŻ w Kołobrzegu w 1979 roku. Premiera tej piosenki miała miejsce w 1974 roku, wtedy posypały się nagrody: Miss Obiektywu i nagroda Polskich Nagrań. Kołobrzeg w 1979 roku był ostatnim festiwalem Anny Jantar, w którym wzięła udział.
Czy w czasach, kiedy władza państwa przekonana była o tym, że obywatelom żyje się dobrze, a "cud gospodarczy" zapewnia dobrobyt i dostatek, śpiewanie o nadziei było na miejscu? Nie było to na pewno mile widziane. Piosenka pt. "Dzień nadziei" powstała w roku 1975 i od razu popadła w konflikt z ówczesną cenzurą. Na początku nie chciano zgodzić się na emisję nagrania. Annie Jantar udało się zaprezentować tę piękną kompozycję na MFP w Sopocie w 1975 roku. Muzykę skomponował Jarosław Kukukulski, który często wspominał perypetie z cenzorami, którym zdecydowanie nie podobało się przesłanie zawarte w tekście. Autorem słów, które wywołały aż takie kontrowersje był Wojciech Młynarski - wybitny poeta i satyryk, twórca tzw. felietonu śpiewanego, przez wielu zwanym mistrzem polskiej piosenki. Napisał ponad 2000 utworów, Annie Jantar podarował dwa teksty: wspomniany "Dzień nadziei" oraz żartobliwy "Na pół gwizdka nie ma co żyć". Wojciech Młynarski zmarł 15 marca 2017 roku pozostawiając po sobie olbrzymi kulturalny spadek.
W MULTIMEDIACH zobaczyć można od dzisiaj teledysk do piosenki pt. "Dzień nadziei" nagrany do programu telewizyjnego pt. "Petrostory czyli kran z piosenkami", który prawie w całości zrealizowano na terenie gdańskiej rafinerii. Anna Jantar spaceruje po nadbrzeżnym bulwarze. W programie, obok Anny wystąpili m.in. Krzysztof Krawczyk, Andrzej i Eliza oraz Zdzisława Sośnicka. Reżyserii podjął się Zbigniew Czeski, a premiera widowiska miała miejsce 1 lutego 1976 roku.
Publiczność pokochała Annę Jantar przede wszystkim za słoneczne i festiwalowe przeboje, ale najwięksi miłośnicy Jej talentu wiedzą, że Jej spojrzenie na sztukę, muzykę było bardzo wysublimowane. Wielokrotnie podejmowała w swojej twórczości temat przemijania i kruchości życia ludzkiego. Sięgała po repertuar przedwojenny, interpretowała na nowo przeboje Abby, Glorii Gaynor, czy Roberty Flack. W chwili kiedy osiągnęła status wielkiej gwiazdy polskiej piosenki zapragnęła zmian. A może popróbować trochę rocka, musicalu, filmu? Na swoją twórczość spoglądała bardzo krytycznym okiem. Drażniła ją mało profesjonalna, wręcz bałaganiarska praca realizatorów różnych programów telewizyjnych. Wielokrotnie o tym wspominała. Napisane na szybko scenariusze, fatalne choreografie. To niestety charakterystyczne cechy epoki PRL-u, w której przyszło jej żyć i tworzyć. Tym szeregom niedogodności potrafiła jednak stawić czoła, tworząc sztukę, która przetrwała do dziś.
Zapraszamy do obejrzenia i wysłuchania materiałów archiwalnych, które są dowodem artystycznych poszukiwań Anny Jantar. "Prawdziwy urok filmu dźwiękowego" - to program telewizyjny z 1978 roku, będący parodią sposobu pracy pewnej amerykańskiej wytwórni filmowej. Anna wcieliła się wtedy w rolę przedwojennej, kapryśnej gwiazdy estrady, która potrafiła bez większych powodów zażądać podwyżki gaży o ... trzydzieści procent. Z programu pochodzą piosenki pt. "Sex Appeal" oraz "Nikt, tylko ty"
Nasz dzisiejszy audio-player z kolei, zawiera archiwalny wywiad, także z roku 1978, przeprowadzony dla Polskiego Radia w Białymstoku. W materiale tym, Anna Jantar bardzo szczerze opowiada o swojej pracy i o realiach polskiego show businessu. To przemyślenia bardzo młodej, wrażliwej dziewczyny, która zdawała sobie sprawę, że nie jest idealna, że sporo jeszcze może się nauczyć.
Pozostawiła po sobie twórczość, która wciąż inspiruje i zachwyca kolejne pokolenia. Najlepszym dowodem na to, że nie jest obojętna także artystom młodego pokolenia są słowa Magdy Steczkowskiej, która wielokrotnie interpretowała Jej piosenki.
"Anna Jantar była świetną wokalistką i piękną kobietą. Z opowieści Jej przyjaciół wiem, że była też niesamowitym człowiekem. Wrażliwym, radosnym i pełnym empatii. Kochała ludzi. Piosenki w Jej wykonaniu do dziś są chyba najchętniej słuchanym przebojami z tamtych czasów. Sama czasami śpiewam na swoich koncertach przepiękny utwór z repertuaru Anny Jantar pt. "Nie wierz mi, nie ufaj mi" i widzę, jak wciąż robi ogromne wrażenie na słuchaczach".
Marzeniem Anny Jantar były studia aktorskie. Pełna determinacji i nadziei podeszła do egzaminu w Państwowej Szkole Teatralnej w Warszawie. Egzamin ten zdała, ale w rezultacie nie została przyjęta do szkoły. W tamtych czasach faworyzowano studentów, którzy mieli tzw. robotniczo-chłopskie pochodzenie i ta grupa przede wszystkim kwalifikowała się do podjęcia studiów. Chciała spróbować swych sił w następnym roku, ale współpraca z zespołem Waganci diametralnie pozmieniała jej plany. Śpiew, piosenka okazały się być dla niej silniejsze, bardziej atrakcyjne niż aktorstwo.
W życiorysie Anny Jantar jest jednak miejsce na przygodę z filmem, chodzi konkretnie o komedię muzyczną pt. "Milion za Laurę" z 1971 roku. Laura - to niezwykle cenna, warta milion dolarów gitara, która odnajduje się w starej walizce kupionej przez bohatera filmu. Gitara się odnajduje, ale też i szybko gubi, tym samym jej losy tworzą scenariusz zabawnej komedii w reż. Hieronima Przybyły. Akcja filmu toczy się w Bieszczadach, tam na jednym z festiwali pojawiają się popularne wówczas zespoły rockowe, takie jak: No To Co, Pro-Contra, Canon-Rytm oraz Waganci z Anną Jantar i Jarosławem Kukulskim na czele. Grana wtedy przez Wagantów piosenka pt. "Czujna straż" (muz. J. Kukulski, sł. L. Konopiński) tylko we fragmencie pojawia się w filmie. Niestety utwór ten nie został nigdy zarejestrowany w studiu. Fragment filmu, w którym śpiewają Waganci obejrzeć można od dzisiaj w Multimediach.
Film Milion za Laurę, którego sporym atutem są pierwsze kreacje aktorskie Ireny Szewczyk, Tadeusza Rossa, czy Ewy Ziętek często powtarzany jest w kanale Kino Polska. Najbliższa emisa przewidziana jest na 10 stycznia o godz. 16.05 oraz 12 stycznia o godz. 12.40.
Tytułowa Laura wywołała sporo zamieszania na początku lat 70-tych. Od minionego czwartku natomiast, to właśnie imię jeszcze bardziej kojarzyć się będzie z Anną Jantar i Jej rodziną. Wszak jest to także imię Jej nowonarodzonej wnuczki.
Chciałabym zaśpiewać piosenkę, która zyskała sobie tytuł Przeboju Roku 1979, u nas w Polsce oczywiście. Tytuł tej piosenki: "Nic nie może wiecznie trwać" - tymi słowami Anna Jantar zapowiadała ten wielki przebój podczas swojego ostatniego koncertu w USA, w klubie Zodiak w stanie Nowy Jork w Clifton przy Highland Avenue 94. Rezerwacji biletów na ten koncert można było dokonać pod numerem telefonu (201) 779-1670. Bilety sprzedawały się w oka mgnieniu. W jednym ze swoich listów do Matki pisała, że ma bardzo dobrą reklamę i na koncerty przychodziły tłumy ludzi.
Pamięć o drugim, bliskim człowieku bardzo często towarzyszy nam przez całe nasze życie. Wracamy we wspomnieniach do chwil, kiedy byliśmy razem. Często wydaje się, że było to tak niedawno. Jak w oglądanym ponownie filmie pojawiają się ludzie, którzy wzbogacili nasze życie, a później ich zabrakło: rodzina, przyjaciele, ale także osoby znane nam tylko z radia i telewizji, artyści których pokochaliśmy za ich nieprzeciętną sztukę i wielki talent.
